Taparar trompast!

Ég vil gjöra kunnugt því fólki sem ekki er það ljóst, að forsetakosningunum lauk 30. júní s.l. og sigraði sitjandi forseti Ólafur Ragnar Grímsson með meirihluta greiddra atkvæða.

Í aðdraganda kosninganna var baráttan hófstillt miðað við margar aðrar sem ég hef fylgst með og tiltölulega málefnanleg og kurteis eftir á að hyggja.

Það er núna eftir að forsetakjörið er um garð gengið, að sómakæru fólki er farið að þykja nóg um allan atganginn og það í þeim sem nú sleikja sár sín eftir úrslitin svo að tekur út yfir allan þjófabálk.

Ég er ekki að tala um frambjóðendur sem allir gengu frá með reisn og virðingu, heldur þau sem skipuðu sér í aðrar fylkingar en sigurvegarinn, og ber þar mest á fólki Samfylkingar og V.G.

Maður opnar ekki svo pappírs- eða netmiðil, jafnvel ljósvakamiðla, að ekki blasi við geðvonskuleg og illúðleg skrif þeirra sem þykja þau hafa borið skarðan hlut frá borði. Þarna eru ráðherrar, Alþingismenn, fræðimenn alls konar sem og aðrir stuðningsmenn, einkum eins frambjóðenda, sem bera sig aumlega, berja sér á brjóst og eiga vont með að ná áttum og sætta sig við orðinn hlut.

Oft hefur manni blöskrað atgangurinn í aðdraganda kosninga, en það er nú í kjölfar þeirra að fjandinn gengur laus að manni ofbýður!

Er ekki tími kominn að láta rykið sem þyrlað hefur verið upp, setjast og þau sem enn sleikja sár sín átti sig og rói niður?

Það stendur þeim til boða sem illa eru haldnir, áfallahjálp og sálfræðiaðstoð. Ekki virðist hinum ýmsu veita af!