Það árlega uppgjör.

Glaðvakandi reyndar, vaknaði ég við vondan draum að það fer senn að líða að skattskilum. Síðasti dagur framtalsskila er fimmtudagur 22. mars, nema ég sæki um frest, fæ þá kannski 5 daga í viðbót eða svo.

Þegar staðgreiðslulerfið var tekið upp áttum við s.k. "skattlaust ár" 1987 eða 1988 minnir mig, meðan kerfisbreytingin stóð yfir. Allir vildu vinna sem mest máttu það árið, varla minna en 3-4 störf og 24 tímarnir í sólarhringnum dugðu vart fyrir marga.

Það fylgdi jafnframt það loforð að framtölin heyrðu brátt sögunni til, en ainhverra hluta vegna er enn verið að skila af sér skýrslum, flestir reyndar í rafrænu formi núna, og mest eða jafnvel allt forskráð svo lítið er annað en að kvitta fyrir að viðlögðum drengskap, nafnið sitt, sé hið gamla hefðbundna form notað, eða með veflykli sé rafræna leiðin farin.

Já veflykillinn! Ég ætlaði að fara að hespa þessu af en nú er þessi árans lykill hvergi finnanlegur svo ég sendi beiðni til "Skattmanns" um nýjan og býst við að fá hann í hendur eftir helgi. Keisarinn vill semsagt sitt og Guð líka að boði Frelsarans; veit reyndar ekki alltaf hvað hann í efra ætlast til af mér!

Hins vegar er af sú tíð í okkar rafræna umhverfi þegar fyrir utan Skattstjóraembættið í Reykjavík og víðar ríkti sú stemmning sem þar var að kvöldi síðasta skiladags, einkum síðasta klukkutímann.

En borgaralegri skyldu skal sinnt þrátt fyrir að vera ekki nærri alltaf sáttur við hvernig framlaginu til samfélagsins er varið.