Keðjuverkun allskonar.

Það er staðreynd að óhæfuverknaður getur valdið keðjuverkun, þannig að eitt verk leiðir gjarnan til annarra og fleiri.

Það er tilgangslaust að stinga hausnum í sandinn og afneita þeirri staðreynd að bágar aðstæður ákveðinna hópa hrinda gjarnan af stað röð ofbeldis- og óhæfuverka eins og við höfum fregnað síðustu daga.

Eitt tilfelli innbrota geta orðið tilefni fleiri slíkra, kynferðisafbrot geta valdið fleiri slíkum, og ofbeldisverk sem orsakast af innheimtuaðgerðum, oft þannig að fótum er kippt ofan af einstaklingum, eða þeim þykir tilveru sinni ógnað geta auðveldlega orðið hrina slíkra verknaða sem jafnvel leiða til manndrápa.

Hvað sem afbrotasérfræðingum og öðrum sem mótmæla staðhæfingum á borð við þessa líður, þá er þetta einfaldlega staðreynd sem orsakast af sálfræðilegum toga. Dagfarsprútt fólk getur verið haldið undirliggjandi veikleika sem brýst ekki fram nema aðstæður þær skapast að verður kveikjan að jafnvel hrylilegustu verkum.

Vammlaus og dagfarsprúð manneskja getur, án þess að vera sér þess meðvituð um undirliggjandi veikleika, ef þær aðstæður skapast að sér þykir tilveru og líf lagt í rúst, umbreyst í persónu sem er hættuleg sér, öðrum og umhverfi sínu.

Ég þykist skrifa af eigin reynslu. Á þeim stað sem ég vann á til skamms tíma gat maður aldrei verið fullkomlega öruggur. Ég sá oft hversdagslegar manneskjur verða árásargjarnar, og til alls vísar. Reyndar kom þá áfengisneysla þar að og jafnvel annarra og ólöglegra efna.

Ég votta aðstandendum fórnarlambsins á lögmannsstofunni, sem og ættingjum árásamannsins samúð mína og vona að sá sem fyrir árásinni varð grói sára sinna og komist til fullrar heilsu á ný.