Eldfimt ástand.

Barátta fyrir réttlæti og sanngirni verður ekki háð með ofbeldi og offorsi, ekki unnin með því að valda neinum líkamlegu eða andlegum skaða né það að valda skemmdum og eyðileggingu á hlutum og eigum annarra.

Mahatma Gandhi á Indlandi, blökkumannaleiðtoginn Martin Luther King í Bandaríkjunum, og svo mannréttindaleiðtoginn Nelson Mandela í Suður Afríku gerðu sér þetta ljóst, háðu sjálfstæðis- og réttindabaráttur sínar friðsamlega og táknrænt og uppskáru eftir því.

Þeir höfnuðu vopnaðri baráttu, uppskáru frelsi þjóða sinna þó þeir Gandhi og King hafi þurft að gjalda fyrir með lífi sínu, féllu báðir fyrir morðingjahendi.

Í okkar þjóðfélagi eru blikur á lofti, sem má rekja til örvæntingar og vonleysis fólks sem skuldirnar sliga þannig að sumir grípa til örþrifaráða eins og undanfarin dæmi sýna okkur. Öllum ber okkur að greiða skuldir okkar, en það verður að gera okkur öllum skammlaust kleift að standa á þeim skil án þess að nærri sé hoggið. Það er affarsællegast að fara samningaleiðina, ekki síst í afbrigðilegu þjóðfélagsástandi sem við erum nú að upplifa og ganga í gegnum.

Innheimtufyrirtæki mega ekki ganga fram með offorsi og þjösnaskap, allra síst í árferði sem þessu. Þá er stutt í kvikuna á fólki sem gengið er að og í uppnámi og hugarangist er erfitt að sjá hvernig brugðist kann að verða við með ófyrirsjáanlegum afleiðingum.